به گزارش خبرنگار سینماپرس، در این جلسه حمید امجد(نویسنده و کارگردان)،محمد احمدی(تهیه کننده و مدیر فیلمبرداری)،امیر اثباتی(طراح)،محمد چرمشیر(مهمان ویژه)و محمدرضا لطفی(منتقد و مجری) حضور داشتند.

حمید امجد: کمی رئال به زندگی نگاه کنیم

در ابتدای این نشست محمدرضا لطفی گفت آزمایشگاه اولین ساخته سینمایی فردی است که ما او را بیشتر در حوزه تاتر می شناسیم،اما به جز تاتر در عرصه نمایشنامه نویسی،بازیگری سینما،نویسندگی و گویندگی رادیو،مطبوعات،فیلمنامه نویسی و ترجمه و ویراستاری کتاب هم فعالیت داشته است.با این اوصاف خیلی نمی توانیم آزمایشگاه را محصول یک کارگردان تازه کار بدانیم و درست است که بر روی کاغذ اولین ساخته کارگردانش است،اما پشتوانه فرهنگی و هنری زیادی در کارنامه سازنده اش نقش بسته است.

وی با این توضیح خطاب به حمید امجد پرسید: با توجه به تنوع عرصه هایی که در آن فعالیت کرده اید،آیا شما از آن دست هنرمندانی هستید که سعی می کنید برای دغدغه های خود به دنبال قالب مناسب بگیرد؟و یا اساسا تمام این فعالیت ها برای رسیدن به سینما بوده است؟و امجد هم در پاسخ به این سوال گفت: این ایده خیلی رمانتیکی است که بگوییم هنرمند سعی می کند دغدغه هایش را در غالب مناسب خود پیدا کند و هدفش بیان آن حس درونی است،اما خب تعارف را باید کنار بگذاریم و کمی رئال به زندگی نگاه کنیم.واقعیت این است چنین چیزی عملا در زندگی امروز خیلی سخت است و نوع فعالیتی که شخصا انجام می دهم به روابط حاکم بستگی دارد،اما منکر این قضیه نیستم که گرایش اصلی و هنری من در زندگی سینما و تاتر است و تمام سعی من در این است که این دو را به موازات هم پیش ببرم.


محمد چرمشیر: این فیلم باید خوب دیده شود
پس از پاسخ امجد، منتقد برنامه با این توضیح که سینما و تاتر به شدت وامدار یکدیگر هستند و خیلی از اهالی تاتر به سمت سینما آمده اند و به تازگی هم تعدادی از اهالی سینما به سمت تاتر گرایش پیدا کرده اند،که این نشان می دهد چقدر این دو هنر به یکدیگر وابسته هستند،از محمد چرمشیر سوال کرد فکر می کنید چقدر تاتری هایی که به سینما آمده اند موفق عمل کرده اند و در منظر کلی نظرتان درباره فیلم آزمایشگاه که سازنده اش یک تاتری بوده چیست؟ که چرمشیر در پاسخ گفت: اجازه بدهید من پاسخ این پرسش را اینگونه توضیح دهم که،چیزی که این روزها در سینما و تلویزیون به شدت آزاردهنده است و به مرز بحران رسیده است این است که آثار ما به شدت به سمت تکیه بر دیالوگ سوق پیدا کرده است و اگر آن را از فیلم بگیریم دیگر چیزی از آن باقی نمی ماند.این درست همان نکته ای است که آزمایشگاه از آن به خوبی عبور کرده است و با فیلمی طرف هستیم که بیس آن مبتنی بر دیالوگ نیست.آزمایشگاه فیلمی است که در عین راحتی سخت است و با زیرکی،خیلی زیبا درمورد اجزا صحبت می کند.این فیلم باید خوب دیده شود تا بدل به یک اثر خوب شود و این خوب دیدن چیزی است که متاسفانه فیلم های بد ما و سریال های نازل تلویزیون و حتی نقد غلط بعضی منتقدان باعث گردیده تا تماشاگر هنر خوب دیدن را یاد نگیرد و آزمایشگاه از آن دست فیلم هایی است که اگر خوب دیده نشود به یک اثر سطح پایین تبدیل می گردد.


امیر اثباتی: وظیفه طراح ایجاد فضاست
در ادامه این نشست لطفی خطاب به امیر اثباتی گفت اکثر لوکیشن های این فیلم در دو نقطه یعنی بیمارستان و رستوران خلاصه می شود و این برای یک فیلم بلند سینمایی یک خطر محسوب می شود که تماشاگر را دچار خستگی و یکنواختی کند،اما طراحی خوب شما باعث گردید تا این اتفاق رخ ندهد،ضمن اینکه به جز صحنه های راهروی بیمارستان،بقیه صحنه های این لوکیشن در دکورهای متحرک گرفته شده است،ایده این کار که کار را در دکور بگیرید چگونه شکل گرفت و عملی شد؟
اثباتی ضمن تشکر از مجری و منتقد برنامه گفت به هرحال مهمترین وظیفه طراح ایجاد فضاست و طراح با خواندن فیلمنامه اولین چیزی که به ذهنش می رسد فضا سازی مناسب برای آن کار است.اما در مورد استفاده از دکور برای صحنه های بیمارستانی باید بگویم که این دفعه اولی نیست که این اتفاق صورت می گیرد و قطعا توجیه اقتصادی دارد که بارها این مورد تکرار شده است.در این فیلم هم چون ما بیشتر لحظات کارمان در بیمارستان می گذاشت عملا سخت بود که یک آزمایشگاه یا بیمارستان را برای مدت طولانی در اختیار بگیریم و فیلمبرداری کنیم،برای همین ابتدا ورودی ها را در یک بیمارستان واقعی گرفتیم و بعد از ان به یک سوله رفتیم و آنجا دکور زدیم و بقیه فیلم را بر اساس این الگو فیلمبرداری کردیم.

محمد احمدی: به هیچ بودجه دولتی وصل نیستم
در ادامه نشست محمد رضا لطفی مجری و منتقد برنامه از محمد احمدی تهیه کننده فیلم پرسید که با نگاهی به کارنامه دفتر شما یعنی کویر فیلم از شاعر زباله ها تا لطفا مزاحم نشوید و آزمایشگاه می توان متوجه شد که فعالیت های شما دغدغه ای فراتر از گیشه دارد،اما به هرحال برای هر تهیه کننده ای ساخت فیلم پرسود یک وسوسه همیشگی است،آیا شما با بودجه های وابسته به دولت فیلم می سازید که دغدغه گیشه برایتان اولیت اصلی نیست؟که احمدی هم در پاسخ به این سوال گفت خیر من وابستگی به بودجه های دولتی در هیچ کدام از کارهایم نداشتم و در تمام کارها نهایتا به یک وام معمولی و مختصر که متعلق به همه فیلم ها است بهره گرفتم و حتی برای این فیلم هم ریالی کمک از سوی نهادهای دولتی صورت نگرفت،اما به شخصه دوست دارم در سینما فیلمی بسازم که هم برای مخاطب مورد پسند باشد و هم تا حدی فراتر از یک فیلم معمولی باشد که نمونه اش در تلویزیون پخش می شود.ضمن اینکه باید امیر اثباتی عزیز برای ساخت این فیلم تشکر کنم که اگر کمک او نبود و ما را سرمایه گذار دیگر فیلم مرتبط نمی کرد،این فیلم شاید ساخته نمی شد.
در ادامه لطفی از احمدی پرسید که آزمایشگاه از آن دست فیلم هایی است که در ساخت شکل خود را می گیرد و از طرف دیگر فیلمنامه خام آن مولفه هایی دارد که قدرت تبدیل شدن به یک کار سطحی و لوده را هم داشت،به چه چیز اعتماد کردید و دست به تولید آن زدید؟ که احمدی گفت: به هر حال من به عنوان تهیه کننده در همان جلسه اول متوجه می شوم که تهیه کننده چه فکری در سر دارد و مهم این است که کارگردان خود بداند که چه چیز می خواهد،چون خیلی از فیلمسازان هستند که در زمان شکل گیری فیلمنامه هنوز خودشان نفهمیده اند که دقیق چه می خواهند،اما حمید امجد کاملا از روز اول می دانست که دنبال چیست و فهمیدم که توانایی های ایشان به قدری است که به راحتی قادر به اجرای این تفکرات است.

حمید امجد: از این نامتعارف بودن استقبال می کنم
پس از پاسخ احمدی لطفی خطاب امجد گفت آزمایشگاه فیلم شریفی است،از این بابت که دست به تجربه های جدیدی می زند و حال اینکه چقدر این تجربه ها موفق بوده اند بحث دیگری است که جای صحبت دارد،اما اساسا در سینمایی که به شدت میل به کلیشه و استفاده از فرمول های امتحان پس داده دارد نفس تجربه جدید جای احترام دارد. حال شما با توجه به این موضوع و فضا،آیا نگران نبودید که در اولین قدم سینمایی خود اقدام به چنین کاری بکنید؟و آیا به این فکر نکردید که بهتر از یک فرمول امتحان پس داده بهره ببرید؟ که امجد هم در پاسخ این طور اذعان کرد که: من قبل از پاسخ شما این نکته را بگویم که متاسفانه بعضی از ماها از یاد برده ایم که در وهله اول و فارغ از هرچیز از دیدن یک فیلم لذت ببریم.این معضلی است که خیلی از مردم دچارش شده اند،اما درمورد پاسخ شما باید بگویم که حرف شما کاملا درست است و من در همین جا به جرات می گویم که از ساخت این فیلم خوشخال هستم و تجربه های زیادی در آن کسب کردم که امیدوارم در کارهای بعدی آنها را لحاظ کنم.ما نباید از تجربه کردن بترسیم و نباید از شکست یک تجربه هراس داشته باشیم،باید ذره ذره مسیرهای جدید را تجربه کنیم تا به یک مسیر درست دسترسی پیدا کنیم.این نوع فیلم شاید در ایران تجربه جدیدی محسوب شود،اما در جهان یک شیوه رایج است و این فیلم به نوعی ارادتی بوده به اقسام فیلم های کمدی از جنس کمدس اسلپ استیک.چرا باید امروزه اکثر کارهای ما شبیه من بشود؟من اتفاقا خیلی خوشحال هستم که عده ای می گویند میزانسن های این فیلم نا متعارف بوده است.من از این نامتعارف بودن به شدت استقبال می کنم.

این نشست در ساعت بیست و دو با تجلیل از مهمانان پایان یافت. لازم به ذکر است که رضا کیانیان بازیگر این فیلم هم تا دقایق پایانی جلسه قرار بود که در این نشست حضور داشته باشد که حضور در سر صحنه فیلمبرداری مانع از آمدنش شد.



انتهای پیام/ح.گ/ن.ف